Εργαζόμενες Ελληνίδες και μετανάστριες, άνεργες, νέες.
Εργαζόμενοι, νέοι
Η γυναίκα είναι κομμάτι της εργατικής τάξης. Η ανισοτιμία και καταπίεση της γυναίκας δεν οφείλονται βέβαια μόνο σε πατριαρχικές και ανδροκρατικές αντιλήψεις. Αυτή η άποψη είναι σκόπιμη διαστρέβλωση του προβλήματος. Το πρόβλημα της γυναικείας ισοτιμίας έχει ταξικά χαρακτηριστικά.
| 8 Μάρτη1857
Οι εργάτριες στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατεβαίνουν σε απεργία και διαδηλώσεις, ζητούν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, μείωση από 16 σε 10 ώρες εργασίας, εξίσωση μισθών ανδρών και γυναικών. Οι εργοδότες αντιδρούν βίαια, τρομοκρατούν, απειλούν και απολύουν. Χρησιμοποιούν την αστυνομία, η οποία με επιθέσεις βάφει τις διαδηλώσεις των εργατριών με αίμα. Η Β΄ Διεθνής Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστριών Γυναικών, που συνήλθε στην Κοπεγχάγη το 1910, καθιέρωσε, μετά από πρόταση της Κλάρας Τσέτκιν, τη μέρα της 8ης Μάρτη σαν Διεθνή μέρα της Γυναίκας |
Η εξουσία που ασκείται χρόνια τώρα από τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στηρίζει την καπιταλιστική οικονομία, την ελεύθερη οικονομία της αγοράς, του ανταγωνισμού και της αύξησης των κερδών του κεφαλαίου.
Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι ότι οι γυναίκες σήμερα είναι το 16% του ποσοστού των καταγεγραμμένων ανέργων και είναι υπερδιπλάσιο των ανδρών (6,4%). Βέβαια στις άνεργες θα πρέπει να προστεθεί και ένα μεγάλο ποσοστό που δηλώνει οικιακά.
Τα μέτρα της λεγόμενης «ενίσχυσης της απασχόλησης» (επιδότηση εργοδοτών για προσλήψεις γυναικών) όχι μόνο δεν λύνουν το πρόβλημα της ανεργίας, αλλά αυξάνουν τα προβλήματα των γυναικών ανοίγοντας και το δρόμο να σκληρύνουν οι πιέσεις σε γυναίκες και άντρες της Εργατικής Τάξης.
Έτσι η πλειοψηφία των γυναικών κρατιέται σκόπιμα ανάμεσα στο σπίτι και την εργασία, ανάμεσα στην ανεργία και την «ελαστική – εφεδρική» απασχόληση, ώστε να εγκλωβίζεται στη λογική ότι έχει βοηθητικό ρόλο στο οικογενειακό εισόδημα και εκτός αυτού πρέπει να φορτωθεί όλες τις ευθύνες της ανατροφής και διαπαιδαγώγησης παιδιών, φροντίδα ηλικιωμένων και ανήμπορων μελών της οικογένειας, οικιακές δουλειές.
Το κράτος συρρικνώνει τις κοινωνικές παροχές, υποβαθμίζει τις υπηρεσίες. Σχολεία, παιδικοί σταθμοί, γηροκομεία, νοσηλευτικά ιδρύματα δεν καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες και κοστίζουν πανάκριβα. Έτσι η γυναίκα εξ ορισμού καλείται να καλύψει όσα η πολιτεία έχει υποχρέωση να παρέχει στους πολίτες.
Αυτή η κατάσταση εξαφανίζει τον ελεύθερο χρόνο της γυναίκας και διώχνει κάθε διάθεσή της για συμμετοχή στα κοινά. Εκτός αυτού γίνεται συστηματική πλύση εγκεφάλου στις γυναίκες ότι τα προβλήματά τους δεν λύνονται με οργανωμένους αγώνες, αλλά χρησιμοποιώντας την «τόλμη και τη γοητεία τους». Συγχρόνως στους περισσότερους χώρους δουλειάς, κυρίως του ιδιωτικού τομέα, υπάρχει τόση τρομοκρατία που κάτω από την απειλή της απόλυσης ή του να «έχω και τον άλλο μήνα δουλειά» οι εργαζόμενες όχι μόνο δεν γράφονται στα σωματεία τους, αλλά υποκύπτουν και σε άλλων ειδών εκβιασμούς.
Η εργοδοσία του κλάδου μας είναι ιδιαίτερα σκληρή και για τις γυναίκες. Κατά κόρον επικρατούν οι ελαστικές μορφές εργασίας με 4 ωρα και 3 ωρα και με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ακόμα και ενός μήνα. Ιδιαίτερα οι γυναίκες στα τηλεφωνικά κέντρα και σε χώρους παραγωγής εργάζονται κάτω από μεγάλη πίεση, εντατικοποίησης της εργασίας, βάρδιες και με ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής και εργασίας. Στον κλάδο μας δεν υπάρχουν επιδόματα ανθυγιεινής εργασίας και όπου προβλέπει η σύμβαση εργασίας δεν δίνονται.
ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΓΕ ΣΤΙΣ 18:30μμ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ
Στο όνομα της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης παίρνονται νέα σκληρά μέτρα, τα οποία θα έχουν οδυνηρές συνέπειες ιδιαίτερα για τις γυναίκες και τους νέους. Μέτρα μελετημένα για να σαρώσουν ότι απέμεινε, ανοίγουν το δρόμο για ακόμη χειρότερες αλλαγές, χτυπούν όλη την εργατική τάξη, αλλά σαν πρώτα και μεγαλύτερα θύματα έχουν τις γυναίκες και τους νέους. Οι κυβερνήσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της Ν.Δ. έβαλαν και βάζουν όλη την αντιλαϊκή μαεστρία τους για να καταργήσουν ό,τι θετικό υπήρχε για τη γυναίκα έτσι που χειροτερεύοντας τη θέση της να χειροτερεύουν συνολικά τη θέση της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Να τη μετατρέψουν σε ένα πολυμηχάνημα που θα γεννάει παιδιά, θα δουλεύει ως τα 65, μπορεί και παραπάνω, θα δέχεται όλες τις μορφές απασχόλησης- εκμετάλλευσης, θα καλύπτει την έλλειψη δομών πρόνοιας, θα φορτώνεται δυσβάσταχτα βάρη και θα δέχεται παθητικά το τσουνάμι της αντιλαϊκής επίθεσης που έχουν εξαπολύσει εναντίον μας. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ έχουν στήσει βιομηχανία προπαγάνδας και τρομοκρατίας για να δεχτούμε να σκάψουμε μόνες μας το λάκκο που θέλουν να μας θάψουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργεί αυταπάτες ότι με άλλους χειρισμούς ο καπιταλισμός μπορεί να γίνει ανθρώπινος. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες στη ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ φανερά και απροκάλυπτα πλέον υπερασπίζονται τις θέσεις και τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, γυρίζουν τις μυλόπετρες που προορίζονται για να αλέσουν τις σάρκες μας.
Το ΣΕΤΗΠ αποφάσισε να συστήσει επιτροπή γυναικών. Σκοπός της επιτροπής είναι να αποτελέσει τα πόδια του συνδικάτου, να επεξεργαστεί καλύτερα τα συγκεκριμένα προβλήματα των γυναικών του κλάδου και να παρεμβαίνει.
Στις 8 Μάρτη συμπληρώνονται 100 χρόνια από την καθιέρωση της ημέρας της γυναίκας. Η μέρα αυτή επιβάλλει να αναδειχθούν περισσότερο τα προβλήματα των γυναικών.
Η επιτροπή γυναικών του ΣΕΤΗΠ καλεί όλες τις συναδέλφισσες του κλάδου να οργανωθούν και να συσπειρωθούν στο συνδικάτο. Να πιστέψουν στις δυναμική της οργανωμένης πάλης με ταξικό προσανατολισμό. Χρειάζεται χωρίς καμία καθυστέρηση να προβάλλουμε και να αναδείξουμε τα ιδιαίτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες του κλάδου μας και των αναγκών που απορρέουν από τις ιδιαίτερα βιολογικές ανάγκες.
Καλούμε τις συναδέλφισσες να δώσουμε όλες μαζί αγωνιστικό παρών στις 8 Μάρτη να τιμήσουμε τις εργάτριες που θυσίασαν τη ζωή τους. Να διεκδικήσουμε μαζί με το ΠΑΜΕ και την ΟΓΕ όλα όσα χρειάζεται μια γυναίκα ώστε να μπορεί να συνδυάζει τον εργασιακό ρόλο, τον αναπαραγωγικό και της διαπαιδαγώγησης των παιδιών, όλα όσα χρειάζεται για να καλύψει τις σύγχρονες ανάγκες της ζωής της.
ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΓΕ
ΣΤΙΣ 18:30μμ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ
Διεκδικούμε:
Σύνταξη στα 55 χρόνια για όλες τις εργαζόμενες γυναίκες και στα 50 για όσες εργάζονται σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.
Κατοχύρωση της 5ετούς διαφοράς στα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης μεταξύ ανδρών και γυναικών
Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων.
Κατοχύρωση πλήρους συνταξιοδοτικού δικαιώματος με 4.050 ημέρες εργασίας και ανεξαρτήτως ηλικίας σε 30 χρόνια εργασίας.
Απαγόρευση της νυχτερινής δουλειάς των γυναικών στη βιομηχανία και στη βιοτεχνία. Απαγόρευση της νυχτερινής δουλειάς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της λοχείας.
Άδεια κυήσεως, τοκετού και γαλουχίας ίδια και ίση για όλες τις εργαζόμενες, 2 μήνες πριν και ένα χρόνο μετά τον τοκετό, με πλήρεις αποδοχές και ασφαλιστικά δικαιώματα. Επιπλέον να ισχύει γονική άδεια για τη μητέρα ή τον πατέρα, ένα χρόνο για κάθε παιδί, με πλήρη μισθό, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα.
Κρατικοί παιδικοί σταθμοί για όλα τα παιδιά των εργαζομένων και των ανέργων.
Να εφαρμοστεί ο νόμος για την απαγόρευση απόλυσης των εγκύων.
Μόνο πρωινό ωράριο για τα μέλη των μονογονεϊκών οικογενειών, μέχρι τα παιδιά να φτάσουν στην ηλικία των 10 ετών.
[print_link]
Εργαζόμενες Ελληνίδες και μετανάστριες, άνεργες, νέες.
Εργαζόμενοι, νέοι
Η γυναίκα είναι κομμάτι της εργατικής τάξης. Η ανισοτιμία και καταπίεση της γυναίκας δεν οφείλονται βέβαια μόνο σε πατριαρχικές και ανδροκρατικές αντιλήψεις. Αυτή η άποψη είναι σκόπιμη διαστρέβλωση του προβλήματος. Το πρόβλημα της γυναικείας ισοτιμίας έχει ταξικά χαρακτηριστικά.
| 8 Μάρτη1857
Οι εργάτριες στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατεβαίνουν σε απεργία και διαδηλώσεις, ζητούν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, μείωση από 16 σε 10 ώρες εργασίας, εξίσωση μισθών ανδρών και γυναικών. Οι εργοδότες αντιδρούν βίαια, τρομοκρατούν, απειλούν και απολύουν. Χρησιμοποιούν την αστυνομία, η οποία με επιθέσεις βάφει τις διαδηλώσεις των εργατριών με αίμα. Η Β΄ Διεθνής Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστριών Γυναικών, που συνήλθε στην Κοπεγχάγη το 1910, καθιέρωσε, μετά από πρόταση της Κλάρας Τσέτκιν, τη μέρα της 8ης Μάρτη σαν Διεθνή μέρα της Γυναίκας |
Η εξουσία που ασκείται χρόνια τώρα από τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στηρίζει την καπιταλιστική οικονομία, την ελεύθερη οικονομία της αγοράς, του ανταγωνισμού και της αύξησης των κερδών του κεφαλαίου.
Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι ότι οι γυναίκες σήμερα είναι το 16% του ποσοστού των καταγεγραμμένων ανέργων και είναι υπερδιπλάσιο των ανδρών (6,4%). Βέβαια στις άνεργες θα πρέπει να προστεθεί και ένα μεγάλο ποσοστό που δηλώνει οικιακά.
Τα μέτρα της λεγόμενης «ενίσχυσης της απασχόλησης» (επιδότηση εργοδοτών για προσλήψεις γυναικών) όχι μόνο δεν λύνουν το πρόβλημα της ανεργίας, αλλά αυξάνουν τα προβλήματα των γυναικών ανοίγοντας και το δρόμο να σκληρύνουν οι πιέσεις σε γυναίκες και άντρες της Εργατικής Τάξης.
Έτσι η πλειοψηφία των γυναικών κρατιέται σκόπιμα ανάμεσα στο σπίτι και την εργασία, ανάμεσα στην ανεργία και την «ελαστική – εφεδρική» απασχόληση, ώστε να εγκλωβίζεται στη λογική ότι έχει βοηθητικό ρόλο στο οικογενειακό εισόδημα και εκτός αυτού πρέπει να φορτωθεί όλες τις ευθύνες της ανατροφής και διαπαιδαγώγησης παιδιών, φροντίδα ηλικιωμένων και ανήμπορων μελών της οικογένειας, οικιακές δουλειές.
Το κράτος συρρικνώνει τις κοινωνικές παροχές, υποβαθμίζει τις υπηρεσίες. Σχολεία, παιδικοί σταθμοί, γηροκομεία, νοσηλευτικά ιδρύματα δεν καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες και κοστίζουν πανάκριβα. Έτσι η γυναίκα εξ ορισμού καλείται να καλύψει όσα η πολιτεία έχει υποχρέωση να παρέχει στους πολίτες.
Αυτή η κατάσταση εξαφανίζει τον ελεύθερο χρόνο της γυναίκας και διώχνει κάθε διάθεσή της για συμμετοχή στα κοινά. Εκτός αυτού γίνεται συστηματική πλύση εγκεφάλου στις γυναίκες ότι τα προβλήματά τους δεν λύνονται με οργανωμένους αγώνες, αλλά χρησιμοποιώντας την «τόλμη και τη γοητεία τους». Συγχρόνως στους περισσότερους χώρους δουλειάς, κυρίως του ιδιωτικού τομέα, υπάρχει τόση τρομοκρατία που κάτω από την απειλή της απόλυσης ή του να «έχω και τον άλλο μήνα δουλειά» οι εργαζόμενες όχι μόνο δεν γράφονται στα σωματεία τους, αλλά υποκύπτουν και σε άλλων ειδών εκβιασμούς.
Η εργοδοσία του κλάδου μας είναι ιδιαίτερα σκληρή και για τις γυναίκες. Κατά κόρον επικρατούν οι ελαστικές μορφές εργασίας με 4 ωρα και 3 ωρα και με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ακόμα και ενός μήνα. Ιδιαίτερα οι γυναίκες στα τηλεφωνικά κέντρα και σε χώρους παραγωγής εργάζονται κάτω από μεγάλη πίεση, εντατικοποίησης της εργασίας, βάρδιες και με ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής και εργασίας. Στον κλάδο μας δεν υπάρχουν επιδόματα ανθυγιεινής εργασίας και όπου προβλέπει η σύμβαση εργασίας δεν δίνονται.
ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΓΕ ΣΤΙΣ 18:30μμ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ
Στο όνομα της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης παίρνονται νέα σκληρά μέτρα, τα οποία θα έχουν οδυνηρές συνέπειες ιδιαίτερα για τις γυναίκες και τους νέους. Μέτρα μελετημένα για να σαρώσουν ότι απέμεινε, ανοίγουν το δρόμο για ακόμη χειρότερες αλλαγές, χτυπούν όλη την εργατική τάξη, αλλά σαν πρώτα και μεγαλύτερα θύματα έχουν τις γυναίκες και τους νέους. Οι κυβερνήσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της Ν.Δ. έβαλαν και βάζουν όλη την αντιλαϊκή μαεστρία τους για να καταργήσουν ό,τι θετικό υπήρχε για τη γυναίκα έτσι που χειροτερεύοντας τη θέση της να χειροτερεύουν συνολικά τη θέση της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Να τη μετατρέψουν σε ένα πολυμηχάνημα που θα γεννάει παιδιά, θα δουλεύει ως τα 65, μπορεί και παραπάνω, θα δέχεται όλες τις μορφές απασχόλησης- εκμετάλλευσης, θα καλύπτει την έλλειψη δομών πρόνοιας, θα φορτώνεται δυσβάσταχτα βάρη και θα δέχεται παθητικά το τσουνάμι της αντιλαϊκής επίθεσης που έχουν εξαπολύσει εναντίον μας. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ έχουν στήσει βιομηχανία προπαγάνδας και τρομοκρατίας για να δεχτούμε να σκάψουμε μόνες μας το λάκκο που θέλουν να μας θάψουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργεί αυταπάτες ότι με άλλους χειρισμούς ο καπιταλισμός μπορεί να γίνει ανθρώπινος. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες στη ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ φανερά και απροκάλυπτα πλέον υπερασπίζονται τις θέσεις και τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, γυρίζουν τις μυλόπετρες που προορίζονται για να αλέσουν τις σάρκες μας.
Το ΣΕΤΗΠ αποφάσισε να συστήσει επιτροπή γυναικών. Σκοπός της επιτροπής είναι να αποτελέσει τα πόδια του συνδικάτου, να επεξεργαστεί καλύτερα τα συγκεκριμένα προβλήματα των γυναικών του κλάδου και να παρεμβαίνει.
Στις 8 Μάρτη συμπληρώνονται 100 χρόνια από την καθιέρωση της ημέρας της γυναίκας. Η μέρα αυτή επιβάλλει να αναδειχθούν περισσότερο τα προβλήματα των γυναικών.
Η επιτροπή γυναικών του ΣΕΤΗΠ καλεί όλες τις συναδέλφισσες του κλάδου να οργανωθούν και να συσπειρωθούν στο συνδικάτο. Να πιστέψουν στις δυναμική της οργανωμένης πάλης με ταξικό προσανατολισμό. Χρειάζεται χωρίς καμία καθυστέρηση να προβάλλουμε και να αναδείξουμε τα ιδιαίτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες του κλάδου μας και των αναγκών που απορρέουν από τις ιδιαίτερα βιολογικές ανάγκες.
Καλούμε τις συναδέλφισσες να δώσουμε όλες μαζί αγωνιστικό παρών στις 8 Μάρτη να τιμήσουμε τις εργάτριες που θυσίασαν τη ζωή τους. Να διεκδικήσουμε μαζί με το ΠΑΜΕ και την ΟΓΕ όλα όσα χρειάζεται μια γυναίκα ώστε να μπορεί να συνδυάζει τον εργασιακό ρόλο, τον αναπαραγωγικό και της διαπαιδαγώγησης των παιδιών, όλα όσα χρειάζεται για να καλύψει τις σύγχρονες ανάγκες της ζωής της.
ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΓΕ
ΣΤΙΣ 18:30μμ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ
Διεκδικούμε:
Σύνταξη στα 55 χρόνια για όλες τις εργαζόμενες γυναίκες και στα 50 για όσες εργάζονται σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.
Κατοχύρωση της 5ετούς διαφοράς στα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης μεταξύ ανδρών και γυναικών
Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων.
Κατοχύρωση πλήρους συνταξιοδοτικού δικαιώματος με 4.050 ημέρες εργασίας και ανεξαρτήτως ηλικίας σε 30 χρόνια εργασίας.
Απαγόρευση της νυχτερινής δουλειάς των γυναικών στη βιομηχανία και στη βιοτεχνία. Απαγόρευση της νυχτερινής δουλειάς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της λοχείας.
Άδεια κυήσεως, τοκετού και γαλουχίας ίδια και ίση για όλες τις εργαζόμενες, 2 μήνες πριν και ένα χρόνο μετά τον τοκετό, με πλήρεις αποδοχές και ασφαλιστικά δικαιώματα. Επιπλέον να ισχύει γονική άδεια για τη μητέρα ή τον πατέρα, ένα χρόνο για κάθε παιδί, με πλήρη μισθό, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα.
Κρατικοί παιδικοί σταθμοί για όλα τα παιδιά των εργαζομένων και των ανέργων.
Να εφαρμοστεί ο νόμος για την απαγόρευση απόλυσης των εγκύων.
Μόνο πρωινό ωράριο για τα μέλη των μονογονεϊκών οικογενειών, μέχρι τα παιδιά να φτάσουν στην ηλικία των 10 ετών.
[print_link]