Παρατηρούμε πως τα τελευταία κυρίως χρόνια της κρίσης βλέπουμε πολυεθνικές εταιρείες, με την TP πρωτοπόρα σε αυτές τις ενέργειες, να διοργανώνουν φιλανθρωπικά event. Πχ στήριξη ΜΚΟ, αναδασώσεις, διάφορα bazaar.
Είναι προκλητικό μια εταιρεία, όπως η Teleperformance, που απασχολεί εργαζόμενους με συμβάσεις χωρίς δικαιώματα, που η εντατικοποίηση στα περισσότερα τμήματα τσακίζει κόκκαλα, που ακόμα και η τουαλέτα περνάει από χρονόμετρο, που με τις συνθήκες εργασίας που επικρατούν αναπτύσσονται καθημερινά επαγγελματικές ασθένειες στους εργαζόμενους, που με το clean desk pollicy οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται σαν εν δυνάμει εγκληματίες, αναπτύσσει πλούσια φιλανθρωπική δράση “για να μας προσφέρει τη χαρά της βοήθειας σε ανθρώπους που στάθηκαν όπως λένε «λιγότερο τυχεροί στη ζωή».
Δηλαδή πρέπει να θεωρούμαστε τυχεροί που εργαζόμαστε (ανεξαρτήτως συνθηκών-από μόνο του σαν γεγονός αρκεί). Σφάξε με αγά μου ν αγιάσω δηλαδή!
Σε τι όμως εξυπηρετεί τους “καλούς” κι ευαίσθητους εργοδότες μας η φιλανθρωπία;
Η φιλανθρωπία στις μέρες μας έχει στόχο να βγάλει τον εργαζόμενο, τον άνεργο, αυτόν που έχει πραγματική ανάγκη απ τη διαδικασία της πάλης για τα αυτονόητα. Όταν κυβερνήσεις για χάρη των μονοπωλίων , μας καλούν σε τέτοιου είδους φιλανθρωπίες ,ενώ μας κόβουν μισθούς, μας μειώνουν παροχές ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, καταργούν οποιαδήποτε προστασία σε άτομα με ειδικές ανάγκες, μοιράζουν ακόμα και τα σπίτια μας στις τράπεζες, έρχονται και μας λένε βοήθα τον άλλον που είναι σε ακόμη χειρότερη θέση από εσένα κάνοντας πέρα τις αιτίες που δημιουργούν αυτές τις καταστάσεις. Δηλαδή το κοινωνικό-οικονομικό σύστημα που γεννάει φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά, την αδικία,. Από τη μια ο πλούτος να συγκεντρώνεται σε λίγα χέρια και απ την άλλη τα χέρια που παράγουν όλο αυτόν τον πλούτο να μην μπορούν να έχουν ούτε τα βασικά και να στηρίζονται στα φιλανθρωπικά αισθήματα του καθενός.
Δεν μπορούν αυτοί που μας εξαθλιώνουν να έρχονται να μας πετάνε στο τέλος ένα ξεροκόμματο. Η πραγματική αλληλεγγύη είναι ανάμεσα μας.
Απέναντι στη φιλανθρωπία των αφεντικών προτάσσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζόμενων
Οι εργαζόμενοι έχουν ένα μοναδικό όπλο που κάθε «φιλάνθρωπη» εταιρεία φοβάται. Την αλληλεγγύη. Την ταξική αλληλεγγύη που εκφράζεται μέσα στα συνδικάτα, στους συλλόγους και στους άλλους φορείς του ταξικού κινήματος, που δεν βλέπει το πρόβλημα ξεκομμένο από τις αιτίες που το γεννούν και βάζει ταυτόχρονα τις βάσεις για να μεγαλώνει η οργάνωση στα σωματεία και η πάλη για διεκδίκηση όσων έχουμε σήμερα ανάγκη.
Δουλειά με δικαιώματα, κρατική μέριμνα γα την υγεία και την παιδεία, για τα ΑΜΕΑ, προστασία των ανέργων, των εγκύων, της μητρότητας, συντάξεις στο ύψος των αναγκών.
Καλούμε κάθε εργαζόμενο που ενοχλείται απ την αδικία που συναντά καθημερινά, που καταλαβαίνει ότι κανένα πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί αν δεν το χτυπήσεις στη ρίζα του, να έρθει σε επαφή με τη σωματειακή επιτροπή της teleperformance και το κλαδικό συνδικάτο, το ΣΕΤΗΠ από κοινού να κουβεντιάσουμε και να παλέψουμε για καλύτερες συνθήκες εργασίας. Να διεκδικήσουμε απ το κράτος προστασία σε όλες τις κοινωνικές ομάδες που χρειάζονται. Να βελτιώσουμε τη ζωή μας για να μπορούμε με το κεφάλι ψηλά, ο ένας για τον άλλον, να απαλλαγούμε οριστικά απ την αδικία και το σύστημα που τη γεννά.
Παρατηρούμε πως τα τελευταία κυρίως χρόνια της κρίσης βλέπουμε πολυεθνικές εταιρείες, με την TP πρωτοπόρα σε αυτές τις ενέργειες, να διοργανώνουν φιλανθρωπικά event. Πχ στήριξη ΜΚΟ, αναδασώσεις, διάφορα bazaar.
Είναι προκλητικό μια εταιρεία, όπως η Teleperformance, που απασχολεί εργαζόμενους με συμβάσεις χωρίς δικαιώματα, που η εντατικοποίηση στα περισσότερα τμήματα τσακίζει κόκκαλα, που ακόμα και η τουαλέτα περνάει από χρονόμετρο, που με τις συνθήκες εργασίας που επικρατούν αναπτύσσονται καθημερινά επαγγελματικές ασθένειες στους εργαζόμενους, που με το clean desk pollicy οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται σαν εν δυνάμει εγκληματίες, αναπτύσσει πλούσια φιλανθρωπική δράση “για να μας προσφέρει τη χαρά της βοήθειας σε ανθρώπους που στάθηκαν όπως λένε «λιγότερο τυχεροί στη ζωή».
Δηλαδή πρέπει να θεωρούμαστε τυχεροί που εργαζόμαστε (ανεξαρτήτως συνθηκών-από μόνο του σαν γεγονός αρκεί). Σφάξε με αγά μου ν αγιάσω δηλαδή!
Σε τι όμως εξυπηρετεί τους “καλούς” κι ευαίσθητους εργοδότες μας η φιλανθρωπία;
Η φιλανθρωπία στις μέρες μας έχει στόχο να βγάλει τον εργαζόμενο, τον άνεργο, αυτόν που έχει πραγματική ανάγκη απ τη διαδικασία της πάλης για τα αυτονόητα. Όταν κυβερνήσεις για χάρη των μονοπωλίων , μας καλούν σε τέτοιου είδους φιλανθρωπίες ,ενώ μας κόβουν μισθούς, μας μειώνουν παροχές ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, καταργούν οποιαδήποτε προστασία σε άτομα με ειδικές ανάγκες, μοιράζουν ακόμα και τα σπίτια μας στις τράπεζες, έρχονται και μας λένε βοήθα τον άλλον που είναι σε ακόμη χειρότερη θέση από εσένα κάνοντας πέρα τις αιτίες που δημιουργούν αυτές τις καταστάσεις. Δηλαδή το κοινωνικό-οικονομικό σύστημα που γεννάει φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά, την αδικία,. Από τη μια ο πλούτος να συγκεντρώνεται σε λίγα χέρια και απ την άλλη τα χέρια που παράγουν όλο αυτόν τον πλούτο να μην μπορούν να έχουν ούτε τα βασικά και να στηρίζονται στα φιλανθρωπικά αισθήματα του καθενός.
Δεν μπορούν αυτοί που μας εξαθλιώνουν να έρχονται να μας πετάνε στο τέλος ένα ξεροκόμματο. Η πραγματική αλληλεγγύη είναι ανάμεσα μας.
Απέναντι στη φιλανθρωπία των αφεντικών προτάσσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζόμενων
Οι εργαζόμενοι έχουν ένα μοναδικό όπλο που κάθε «φιλάνθρωπη» εταιρεία φοβάται. Την αλληλεγγύη. Την ταξική αλληλεγγύη που εκφράζεται μέσα στα συνδικάτα, στους συλλόγους και στους άλλους φορείς του ταξικού κινήματος, που δεν βλέπει το πρόβλημα ξεκομμένο από τις αιτίες που το γεννούν και βάζει ταυτόχρονα τις βάσεις για να μεγαλώνει η οργάνωση στα σωματεία και η πάλη για διεκδίκηση όσων έχουμε σήμερα ανάγκη.
Δουλειά με δικαιώματα, κρατική μέριμνα γα την υγεία και την παιδεία, για τα ΑΜΕΑ, προστασία των ανέργων, των εγκύων, της μητρότητας, συντάξεις στο ύψος των αναγκών.
Καλούμε κάθε εργαζόμενο που ενοχλείται απ την αδικία που συναντά καθημερινά, που καταλαβαίνει ότι κανένα πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί αν δεν το χτυπήσεις στη ρίζα του, να έρθει σε επαφή με τη σωματειακή επιτροπή της teleperformance και το κλαδικό συνδικάτο, το ΣΕΤΗΠ από κοινού να κουβεντιάσουμε και να παλέψουμε για καλύτερες συνθήκες εργασίας. Να διεκδικήσουμε απ το κράτος προστασία σε όλες τις κοινωνικές ομάδες που χρειάζονται. Να βελτιώσουμε τη ζωή μας για να μπορούμε με το κεφάλι ψηλά, ο ένας για τον άλλον, να απαλλαγούμε οριστικά απ την αδικία και το σύστημα που τη γεννά.