Στους περισσότερους από εμάς, ύστερα από το All hands meeting της προηγούμενης Παρασκευής, δημιουργήθηκε η απορία: Τί θα κερδίσω εγώ από όλα αυτά που μας αναλύθηκαν; Πού τελικά με ωφέλησε η ανάπτυξη που θα έχει η ΝΟΚΙΑ;
Οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ σας απαντάμε καθαρά:
Δεν έχουμε να κερδίσουμε τίποτα!!!
Όπως τίποτα δεν θα κερδίσουμε από την όποια ανάπτυξη, όποτε και αν έρθει.
Ο υπουργός οικονομίας το δήλωσε ξεκάθαρα στους επενδυτές: “Βασικό μας πλεονέκτημα για την προσέλκυση επενδύσεων είναι το ανταγωνιστικό κόστος εργασίας”. Ο ΣΕΒ το είπε πεντακάθαρα στο τελευταίο δελτίο του: “Είναι ουτοπία να πάρουμε πίσω οι εργαζόμενοι αυτά που χάσαμε στην κρίση”.
Και ας προσπαθεί να μας πείσει η κυβέρνηση ότι με λίγη ακόμα υπομονή, με λίγα ακόμα προαπαιτούμενα (μόλις 95!) θα κλείσει η τρίτη αξιολόγηση και θα μπούμε σε ανάπτυξη, στις αγορές, στον κόσμο των επενδυτών. Και ας χρησιμοποιούν την ωραία φράση “δίκαιη ανάπτυξη” προσπαθώντας έτσι να μας κάνουν να ελπίζουμε, να μειώσουν τις αντιδράσεις μας, να καλλιεργήσουν αυταπάτες.
Η ανάπτυξη στο σύστημα που ζούμε, δηλαδή στον καπιταλισμό, έχει ως προαπαιτούμενο το μόνιμο τσάκισμα των εργασιακών, μισθολογικών και ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων, την ένταση της εκμετάλλευσης για να είμαστε πιο ανταγωνιστικοί. Γιατί έτσι θα έρθει η ανάπτυξη για τους επιχειρηματίες. Γι΄ αυτό δεν μπορεί να υπάρξει δίκαιη ανάπτυξη σε αυτό το σύστημα για εμάς τους εργαζόμενους. Αλήθεια πόσο δίκαιη ήταν η ανάπτυξη για τους εκατοντάδες που απολύθηκαν ύστερα από την εξαγορά της ALU;
Τα δικαιώματά μας είναι ασυμβίβαστα με τους στόχους της εργοδοσίας!
Μια ματιά στα μέτρα που ετοιμάζουν στα πλαίσια της τρίτης αξιολόγησης και του κρατικού προϋπολογισμού είναι ενδεικτική: Μείωση προνοιακών επιδομάτων, αποκρατικοποιήσεις, νέοι φόροι για τους εργαζόμενους, πλειστηριασμοί στα κόκκινα δάνεια των εργαζομένων. Ενώ για το κεφάλαιο ετοιμάζονται νέες φοροελαφρύνσεις, νέες επιδοτήσεις, νέα αναπτυξιακά πακέτα. Ενώ δεν θα διστάσουν να μας μπλέξουν ακόμα και σε μεγάλους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, μιας και η άρχουσα τάξη το ζητά για να έχει επιχειρηματικά ανταλλάγματα (βλέπε F16, αγωγοί φυσικού αερίου).
Και επειδή οι κυβέρνηση έχει καθαρό ποιους υπηρετεί (τους επιχειρηματίες) και ποιους πρέπει να πλήξει (τον λαό) ετοιμάζουν νέο χτύπημα στο εργατικό κίνημα, θέλοντας να βάλουν τους εργαζόμενους στο γύψο, να στερήσουν ακόμα και το δικαίωμα του να αποφασίζουν τις μορφές πάλης με τις οποίες θα διεκδικήσουν με κύρια αυτή της απεργίας.
Συνάδελφε,
Σε καλούμε να αναλογιστείς: Ως πότε θα υπομένουμε την χειροτέρευση της ζωής μας, εντός και εκτός εταιρείας; Ως πότε θα τους δίνουμε την χαρά να λένε ότι δεν αντιδρούν οι εργαζόμενοι άρα συμφωνούν;
Η ΝΟΚΙΑ παίρνει βραβεία την ίδια στιγμή που οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι, που λιγότεροι εργαζόμενοι βγάζουν την ίδια ή και περισσότερη δουλειά, που υπάρχουν τμήματα που δουλεύουν σπαστό ωράριο ώστε να συμβαδίζουν με τις ΗΠΑ, που προσλαμβάνονται εργαζόμενοι ως πρακτικάριοι με τον βασικό μισθό.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΙΑ Κ ΤΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ
ΤΩΡΑ ΔΙΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΦΩΝΗ
ΓΙΑ ΖΩΗ Κ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
Όσο δεν αντιδράμε μόνο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα για εμάς. Όσα γκαλά και να γίνουν, όσες εκδρομές και να οργανωθούν, όσα γιόγκα και να κάνουμε η τσέπη θα συνεχίσει να είναι μείον, οι συγγενείς μας θα συνεχίσουν να είναι άνεργοι ή να δουλεύουν με ημιαπασχόληση παίρνοντας ψίχουλα, η σύνταξη των γονιών μας θα συνεχίσει να πετσοκόβεται.
Ήρθε η ώρα να περάσουμε στην αντεπίθεση! Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας!
Την απογοήτευση και την οργή που νοιώθουμε να την μετουσιώσουμε σε δύναμη, στοχεύοντας τον πραγματικό αντίπαλο και διεκδικώντας αυτά που αξίζουμε και δικαιούμαστε,
δηλαδή τις ανάγκες μας.
Μόνο η συσπείρωση στο ΠΑΜΕ μπορεί να δώσει τέτοιο προσανατολισμό, ακριβώς γιατί βλέπει ποιες είναι οι ανάγκες και όχι πόσα σηκώνει η αγορά στο να διεκδικήσουμε. Γι’ αυτό και δεν παγιδευτήκαμε ποτέ στην αναμονή μιας αριστερής κυβέρνησης που θα μας λύσει τα προβλήματα (εννοούμε αυτούς που ευθαρσώς λένε ότι μοιράζονται τις ίδιες αξίες δημοκρατίας και ελευθερίας με τις ΗΠΑ…), ενός δημοψηφίσματος που δήθεν θα εισακουστεί, συζητήσεων επί συζητήσεων εντός των τειχών της εταιρείας και διεκδικήσεις ξέχωρες από όλο το αντεργατικό πλαίσιο.
Η πρώτη μεγάλη μάχη των επόμενων ημερών έχει ημερομηνία 9 Νοέμβρη και είναι τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ σε όλη την Ελλάδα. Για να δώσουμε απάντηση ενάντια στην ενιαία επίθεση που δεχόμαστε από το κεφάλαιο και την κυβέρνηση. Για να βάλουμε μπροστά τις ανάγκες μας.
Μπορούμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια. Μπορούμε να βάλουμε φρένο, να ανακτήσουμε απώλειες, να κατακτήσουμε ανάγκες. Συσπειρωμένοι στα σωματεία μας. Ενισχύοντας τις ταξικές δυνάμεις παντού, και σε όλο τον κλάδο και εδώ στη ΝΟΚΙΑ.
Όλοι στην συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στις 9/11 στις 18:30 στο Σύνταγμα.
Όλοι στην Γενική Συνέλευση του Σωματείου της ΝΟΚΙΑ.
Σωματειακή Επιτροπή του ΣΕΤΗΠ στη NOKIA
Στους περισσότερους από εμάς, ύστερα από το All hands meeting της προηγούμενης Παρασκευής, δημιουργήθηκε η απορία: Τί θα κερδίσω εγώ από όλα αυτά που μας αναλύθηκαν; Πού τελικά με ωφέλησε η ανάπτυξη που θα έχει η ΝΟΚΙΑ;
Οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ σας απαντάμε καθαρά:
Δεν έχουμε να κερδίσουμε τίποτα!!!
Όπως τίποτα δεν θα κερδίσουμε από την όποια ανάπτυξη, όποτε και αν έρθει.
Ο υπουργός οικονομίας το δήλωσε ξεκάθαρα στους επενδυτές: “Βασικό μας πλεονέκτημα για την προσέλκυση επενδύσεων είναι το ανταγωνιστικό κόστος εργασίας”. Ο ΣΕΒ το είπε πεντακάθαρα στο τελευταίο δελτίο του: “Είναι ουτοπία να πάρουμε πίσω οι εργαζόμενοι αυτά που χάσαμε στην κρίση”.
Και ας προσπαθεί να μας πείσει η κυβέρνηση ότι με λίγη ακόμα υπομονή, με λίγα ακόμα προαπαιτούμενα (μόλις 95!) θα κλείσει η τρίτη αξιολόγηση και θα μπούμε σε ανάπτυξη, στις αγορές, στον κόσμο των επενδυτών. Και ας χρησιμοποιούν την ωραία φράση “δίκαιη ανάπτυξη” προσπαθώντας έτσι να μας κάνουν να ελπίζουμε, να μειώσουν τις αντιδράσεις μας, να καλλιεργήσουν αυταπάτες.
Η ανάπτυξη στο σύστημα που ζούμε, δηλαδή στον καπιταλισμό, έχει ως προαπαιτούμενο το μόνιμο τσάκισμα των εργασιακών, μισθολογικών και ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων, την ένταση της εκμετάλλευσης για να είμαστε πιο ανταγωνιστικοί. Γιατί έτσι θα έρθει η ανάπτυξη για τους επιχειρηματίες. Γι΄ αυτό δεν μπορεί να υπάρξει δίκαιη ανάπτυξη σε αυτό το σύστημα για εμάς τους εργαζόμενους. Αλήθεια πόσο δίκαιη ήταν η ανάπτυξη για τους εκατοντάδες που απολύθηκαν ύστερα από την εξαγορά της ALU;
Τα δικαιώματά μας είναι ασυμβίβαστα με τους στόχους της εργοδοσίας!
Μια ματιά στα μέτρα που ετοιμάζουν στα πλαίσια της τρίτης αξιολόγησης και του κρατικού προϋπολογισμού είναι ενδεικτική: Μείωση προνοιακών επιδομάτων, αποκρατικοποιήσεις, νέοι φόροι για τους εργαζόμενους, πλειστηριασμοί στα κόκκινα δάνεια των εργαζομένων. Ενώ για το κεφάλαιο ετοιμάζονται νέες φοροελαφρύνσεις, νέες επιδοτήσεις, νέα αναπτυξιακά πακέτα. Ενώ δεν θα διστάσουν να μας μπλέξουν ακόμα και σε μεγάλους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, μιας και η άρχουσα τάξη το ζητά για να έχει επιχειρηματικά ανταλλάγματα (βλέπε F16, αγωγοί φυσικού αερίου).
Και επειδή οι κυβέρνηση έχει καθαρό ποιους υπηρετεί (τους επιχειρηματίες) και ποιους πρέπει να πλήξει (τον λαό) ετοιμάζουν νέο χτύπημα στο εργατικό κίνημα, θέλοντας να βάλουν τους εργαζόμενους στο γύψο, να στερήσουν ακόμα και το δικαίωμα του να αποφασίζουν τις μορφές πάλης με τις οποίες θα διεκδικήσουν με κύρια αυτή της απεργίας.
Συνάδελφε,
Σε καλούμε να αναλογιστείς: Ως πότε θα υπομένουμε την χειροτέρευση της ζωής μας, εντός και εκτός εταιρείας; Ως πότε θα τους δίνουμε την χαρά να λένε ότι δεν αντιδρούν οι εργαζόμενοι άρα συμφωνούν;
Η ΝΟΚΙΑ παίρνει βραβεία την ίδια στιγμή που οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι, που λιγότεροι εργαζόμενοι βγάζουν την ίδια ή και περισσότερη δουλειά, που υπάρχουν τμήματα που δουλεύουν σπαστό ωράριο ώστε να συμβαδίζουν με τις ΗΠΑ, που προσλαμβάνονται εργαζόμενοι ως πρακτικάριοι με τον βασικό μισθό.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΙΑ Κ ΤΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ
ΤΩΡΑ ΔΙΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΦΩΝΗ
ΓΙΑ ΖΩΗ Κ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
Όσο δεν αντιδράμε μόνο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα για εμάς. Όσα γκαλά και να γίνουν, όσες εκδρομές και να οργανωθούν, όσα γιόγκα και να κάνουμε η τσέπη θα συνεχίσει να είναι μείον, οι συγγενείς μας θα συνεχίσουν να είναι άνεργοι ή να δουλεύουν με ημιαπασχόληση παίρνοντας ψίχουλα, η σύνταξη των γονιών μας θα συνεχίσει να πετσοκόβεται.
Ήρθε η ώρα να περάσουμε στην αντεπίθεση! Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας!
Την απογοήτευση και την οργή που νοιώθουμε να την μετουσιώσουμε σε δύναμη, στοχεύοντας τον πραγματικό αντίπαλο και διεκδικώντας αυτά που αξίζουμε και δικαιούμαστε,
δηλαδή τις ανάγκες μας.
Μόνο η συσπείρωση στο ΠΑΜΕ μπορεί να δώσει τέτοιο προσανατολισμό, ακριβώς γιατί βλέπει ποιες είναι οι ανάγκες και όχι πόσα σηκώνει η αγορά στο να διεκδικήσουμε. Γι’ αυτό και δεν παγιδευτήκαμε ποτέ στην αναμονή μιας αριστερής κυβέρνησης που θα μας λύσει τα προβλήματα (εννοούμε αυτούς που ευθαρσώς λένε ότι μοιράζονται τις ίδιες αξίες δημοκρατίας και ελευθερίας με τις ΗΠΑ…), ενός δημοψηφίσματος που δήθεν θα εισακουστεί, συζητήσεων επί συζητήσεων εντός των τειχών της εταιρείας και διεκδικήσεις ξέχωρες από όλο το αντεργατικό πλαίσιο.
Η πρώτη μεγάλη μάχη των επόμενων ημερών έχει ημερομηνία 9 Νοέμβρη και είναι τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ σε όλη την Ελλάδα. Για να δώσουμε απάντηση ενάντια στην ενιαία επίθεση που δεχόμαστε από το κεφάλαιο και την κυβέρνηση. Για να βάλουμε μπροστά τις ανάγκες μας.
Μπορούμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια. Μπορούμε να βάλουμε φρένο, να ανακτήσουμε απώλειες, να κατακτήσουμε ανάγκες. Συσπειρωμένοι στα σωματεία μας. Ενισχύοντας τις ταξικές δυνάμεις παντού, και σε όλο τον κλάδο και εδώ στη ΝΟΚΙΑ.
Όλοι στην συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στις 9/11 στις 18:30 στο Σύνταγμα.
Όλοι στην Γενική Συνέλευση του Σωματείου της ΝΟΚΙΑ.
Σωματειακή Επιτροπή του ΣΕΤΗΠ στη NOKIA