Συναδέλφισσες, συνάδελφοι στην Ώθηση,
Τον Οκτώβριο του 2013, η εργοδοσία της Ώθησης πέρασε σε ευθεία επίθεση στα δικαιώματα των εργαζόμενων απολύοντας πρωτοπόρο μέλος του ΣΕΤΗΠ, και μέλος της Σ.Ε. του ΣΕΤΗΠ στην Ώθηση. Το πρόσχημα: παραγωγικότητα, στόχοι και όποιο άλλο τρόπο και μέσον βρίσκουν κάθε φορά οι εργοδότες προκειμένου να χτυπάνε το δικαίωμα στην εργασία σπρώχνοντας μας στην ανεργία και την περιπλάνηση.
Είναι όμως πραγματικά έτσι;; Αυτό που πραγματικά «πονάει» την εργοδοσία είναι τα αιτήματα και οι στόχοι πάλης, το περιεχόμενο του αγώνα, αυτά για τα οποία πάλευε η συνάδελφος μέσα στο χώρο δουλειάς, αυτά για τα οποία το ΣΕΤΗΠ, στο πλάι του ΠΑΜΕ δίνουν μάχη μέσα στους χώρους δουλειάς καθημερινά.
Ας αναρωτηθούμε το εξής;
- Είναι ρεαλιστικό στο σήμερα ,που υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές δυνατότητες να ζούμε με βάση τις ανάγκες μας εμείς να ζούμε με μισθό πείνας, 4ωρα και 5ωρα και κάθε τέλος του μήνα να τρέμουμε αν θα μας ανανεώσουν τη σύμβαση ή όχι;
- Είναι ρεαλιστικό στο σήμερα να κρίνεται το αν θα έχουμε να πληρώσουμε το ρεύμα και το ενοίκιό μας να κρίνεται από τους στόχους παραγωγής;
- Είναι ρεαλισμός και ανάπτυξη στο σήμερα η Κοινωνική Ασφάλιση, η Πρόνοια, η Παιδεία, η Υγεία, κεκτημένα δικαιώματα των αγώνων των εργαζόμενων να διαλύονται;
- Είναι ρεαλιστικό στο σήμερα να ανεχτούμε και άλλες θυσίες πότε με το πρόσχημα της κρίσης πότε με της ανάπτυξης;
- Είναι ρεαλισμός στο σήμερα οι εργαζόμενοι που παράγουν όλο τον πλούτο να ανέχονται να τον ληστεύουν μια χούφτα καπιταλιστές;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΧΙ!
ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΣΑ ΧΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΌΣΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ
Η κατάσταση αυτή επικρατεί σε όλες τις εταιρίες και τα μονοπώλια του κλάδου. Έχουμε πείρα και ξέρουμε πως τη δίψα για τα κέρδη τους, τον ανταγωνισμό για το ποιος θα επικρατήσει στην κούρσα του ανταγωνισμού το πληρώνουν οι εργαζόμενοι με τον στραγγαλισμό των δικαιωμάτων τους. Γι αυτό και οι μεγαλοεργοδότες χτυπούν κάθε πρωτοπόρα φωνή αντίστασης μέσα στους χώρους δουλειάς.
Όμως η ίδια η ιστορία του εργατικού κινήματος διδάσκει πως τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από από την οργανωμένη πάλη των εργατών. Εκεί η εργοδοσία δείχνει ότι δεν είναι πλέον πανίσχυρη. Γιατί χωρίς εμάς τίποτα δεν δουλεύει και τίποτα δεν παράγεται Αυτό τα μονοπώλια και οι κυβερνήσεις τους το ξέρουν καλά. Τρέμουν την ώρα και τη στιγμή που θα το συνειδητοποιήσουμε και εμείς. Τρέμουν την ώρα και την στιγμή που η αγανάκτηση θα γίνει οργανωμένη δύναμη και η οργή θα γίνει ένα οργανωμένο μαχητικό ποτάμι που θα τσακίσει την εξουσία τους. Η 1η Μάη του Σικάγο, το 1886 αύτό ακριβώς μας διδάσκει και το σήμερα. Πως το σύστημά τους δεν είναι αιώνιο. Πως οι εργατική τάξη, ενωμένη, με επίκεντρο την ικανοποίηση την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών της μπορεί να γκρεμίσει την κυριαρχία των μονοπωλίων.
Οργάνωση τώρα στο ΣΕΤΗΠ
Να σπάσει ο φόβος
Η επαναπρόσληψη της συναδέλφου μας δεν είναι ατομική υπόθεση αλλά συλλογική, θα είναι κέρδος για τους εργαζόμενους σε όλον τον κλάδο. Θα είναι ένα μάθημα πως η εργοδοσία δεν είναι ανίκητη. Πως οι εργαζόμενοι όταν οργανώνονται και το πιστέψουν τότε ΜΠΟΡΟΥΝ!
Δίνουμε το παρόν την Τρίτη 28/04, στις 08:30, στα Δικαστήρια της Ευελπίδων
1Η Μάη, στις 10:00, στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι στην Ώθηση,
Τον Οκτώβριο του 2013, η εργοδοσία της Ώθησης πέρασε σε ευθεία επίθεση στα δικαιώματα των εργαζόμενων απολύοντας πρωτοπόρο μέλος του ΣΕΤΗΠ, και μέλος της Σ.Ε. του ΣΕΤΗΠ στην Ώθηση. Το πρόσχημα: παραγωγικότητα, στόχοι και όποιο άλλο τρόπο και μέσον βρίσκουν κάθε φορά οι εργοδότες προκειμένου να χτυπάνε το δικαίωμα στην εργασία σπρώχνοντας μας στην ανεργία και την περιπλάνηση.
Είναι όμως πραγματικά έτσι;; Αυτό που πραγματικά «πονάει» την εργοδοσία είναι τα αιτήματα και οι στόχοι πάλης, το περιεχόμενο του αγώνα, αυτά για τα οποία πάλευε η συνάδελφος μέσα στο χώρο δουλειάς, αυτά για τα οποία το ΣΕΤΗΠ, στο πλάι του ΠΑΜΕ δίνουν μάχη μέσα στους χώρους δουλειάς καθημερινά.
Ας αναρωτηθούμε το εξής;
- Είναι ρεαλιστικό στο σήμερα ,που υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές δυνατότητες να ζούμε με βάση τις ανάγκες μας εμείς να ζούμε με μισθό πείνας, 4ωρα και 5ωρα και κάθε τέλος του μήνα να τρέμουμε αν θα μας ανανεώσουν τη σύμβαση ή όχι;
- Είναι ρεαλιστικό στο σήμερα να κρίνεται το αν θα έχουμε να πληρώσουμε το ρεύμα και το ενοίκιό μας να κρίνεται από τους στόχους παραγωγής;
- Είναι ρεαλισμός και ανάπτυξη στο σήμερα η Κοινωνική Ασφάλιση, η Πρόνοια, η Παιδεία, η Υγεία, κεκτημένα δικαιώματα των αγώνων των εργαζόμενων να διαλύονται;
- Είναι ρεαλιστικό στο σήμερα να ανεχτούμε και άλλες θυσίες πότε με το πρόσχημα της κρίσης πότε με της ανάπτυξης;
- Είναι ρεαλισμός στο σήμερα οι εργαζόμενοι που παράγουν όλο τον πλούτο να ανέχονται να τον ληστεύουν μια χούφτα καπιταλιστές;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΧΙ!
ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΣΑ ΧΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΌΣΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ
Η κατάσταση αυτή επικρατεί σε όλες τις εταιρίες και τα μονοπώλια του κλάδου. Έχουμε πείρα και ξέρουμε πως τη δίψα για τα κέρδη τους, τον ανταγωνισμό για το ποιος θα επικρατήσει στην κούρσα του ανταγωνισμού το πληρώνουν οι εργαζόμενοι με τον στραγγαλισμό των δικαιωμάτων τους. Γι αυτό και οι μεγαλοεργοδότες χτυπούν κάθε πρωτοπόρα φωνή αντίστασης μέσα στους χώρους δουλειάς.
Όμως η ίδια η ιστορία του εργατικού κινήματος διδάσκει πως τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από από την οργανωμένη πάλη των εργατών. Εκεί η εργοδοσία δείχνει ότι δεν είναι πλέον πανίσχυρη. Γιατί χωρίς εμάς τίποτα δεν δουλεύει και τίποτα δεν παράγεται Αυτό τα μονοπώλια και οι κυβερνήσεις τους το ξέρουν καλά. Τρέμουν την ώρα και τη στιγμή που θα το συνειδητοποιήσουμε και εμείς. Τρέμουν την ώρα και την στιγμή που η αγανάκτηση θα γίνει οργανωμένη δύναμη και η οργή θα γίνει ένα οργανωμένο μαχητικό ποτάμι που θα τσακίσει την εξουσία τους. Η 1η Μάη του Σικάγο, το 1886 αύτό ακριβώς μας διδάσκει και το σήμερα. Πως το σύστημά τους δεν είναι αιώνιο. Πως οι εργατική τάξη, ενωμένη, με επίκεντρο την ικανοποίηση την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών της μπορεί να γκρεμίσει την κυριαρχία των μονοπωλίων.
Οργάνωση τώρα στο ΣΕΤΗΠ
Να σπάσει ο φόβος
Η επαναπρόσληψη της συναδέλφου μας δεν είναι ατομική υπόθεση αλλά συλλογική, θα είναι κέρδος για τους εργαζόμενους σε όλον τον κλάδο. Θα είναι ένα μάθημα πως η εργοδοσία δεν είναι ανίκητη. Πως οι εργαζόμενοι όταν οργανώνονται και το πιστέψουν τότε ΜΠΟΡΟΥΝ!
Δίνουμε το παρόν την Τρίτη 28/04, στις 08:30, στα Δικαστήρια της Ευελπίδων
1Η Μάη, στις 10:00, στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ