48ωρη ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΑΜΕ (21-22 ΑΠΡΙΛΗ)

Μη αρκούμενη σε αυτά τα μέτρα  η κυβέρνηση και οι πολιτικοί εκφραστές του κεφαλαίου θα πάρουν και άλλα εφιαλτικά μέτρα, όπως το νέο φορολογικό νομοσχέδιο με το οποίο αυξάνονται οι άμεσοι φόροι ενώ μειώνονται αυτοί του μεγάλου κεφαλαίου. Οι αλλαγές στην παιδεία αυξάνουν τους ταξικούς φραγμούς καθώς τα παιδιά της εργατικής τάξης και οι οικογένειες τους θα πρέπει να διαθέτουν ακόμα περισσότερα από τους ήδη μειωμένους μισθούς για να μπορέσουν να έχουν το αυτονόητο, δηλαδή μόρφωση και εκπαίδευση. Το σχέδιο «Καλλικράτης» θα έχει πολλαπλές συνέπειες για τα λαϊκά στρώματα αφού θα υπάρχουν μαζικές απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων ενώ με την εφαρμογή του μετατίθονται οι αρμοδιότητες του κράτους, δηλαδή η υγεία και η παιδεία, στους δήμους που με τα πενιχρά έσοδά τους δε θα μπορούν να αντεπεξέλθουν, οπότε θα προσθέσουν νέους φόρους.

Την επίθεση αυτή τη βιώνουμε και εμείς οι εργαζόμενοι στον κλάδο των Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής. Καθημερινά το κεφάλαιο για να αυξήσει τα κέρδη και εν μέσω της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, απολύει χιλιάδες εργαζομένων. Τα παραδείγματα είναι πλείστα. Στην Teleperformance απολύονται συνάδελφοι που είχαν συμβάσεις αορίστου χρόνου και ήταν εργαζόμενοι αρκετά χρόνια.  Στην Wind αντιμετωπίσαμε το ζήτημα των «εθελούσιων αποχωρήσεων» ενώ όσοι συνάδελφοι αρνήθηκαν να υπογράψουν, η επιχείρηση τρομοκρατώντας τους, τους απέλυσε. Στην ICOP και ενώ η επιχείρηση σημείωσε κέρδη το προηγούμενο διάστημα προχώρησε σε απολύσεις δυο συναδέλφων και έχει ανακοινώσει ότι θα γίνουν και άλλες. Στον ΟΤΕ σχεδιάζονται 2.000 απολύσεις, ενώ από την συγχώνευση On Telecoms – Vivodi βρέθηκαν άνεργοι πάνω από 50 εργαζόμενοι. Το ίδιο μοτίβο επικρατεί και στην Intracom αλλά και στη Nokia Siemens που έχει ανακοινώσει απολύσεις σε διεθνές επίπεδο. Οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις τόσο του κλάδου αλλά και γενικότερα αντιμετωπίζονται ως κόστος, προκειμένου το κεφάλαιο να αυξήσει ακόμα περισσότερο το κέρδος του.

Η επίθεση που δεχόμαστε σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας είναι πρωτοφανής. Αντίστοιχη πρέπει να  είναι και η απάντηση που πρέπει να δώσουμε και εμείς οι εργαζόμενοι. Για εμάς είναι μονόδρομος η πάλη, συσπειρωμένοι στα ταξικά συνδικάτα, για έναν δρόμο ανάπτυξης που να εξυπηρετεί τις δικές μας σύγχρονες ανάγκες. Τώρα μέσα σε αυτές τις συνθήκες και γνωρίζοντας πως εμείς παράγουμε τον πλούτο που οι λίγοι καρπώνονται, η απάντησή μας πρέπει να είναι ακόμα πιο μαχητική. Γυρνάμε την πλάτη στις συμβιβασμένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ που σκύβουν το κεφάλι στις επιταγές του μεγάλου κεφαλαίου, της κυβέρνησης και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου.