Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Τις τελευταίες βδομάδες δώσαμε μια πρωτόγνωρη μάχη, απαντώντας και στην επίσης πρωτόγνωρη επίθεση που δεχόμαστε από την εργοδοσία. Αυτή η μάχη είναι παρακαταθήκη για τους επόμενους αγώνες που αναπόφευκτα θα έρθουν, καθώς η αστική τάξη της χώρας μας, που κομμάτι της είναι και η εργοδοσία της ΙΝΤΡΑΚΟΜ, έχει σαφέστατη στρατηγική για όλα τα επόμενα χρόνια: να «την σκαπουλάρει» από την κρίση, να βάλει τις προϋποθέσεις των νέων κύκλων της ακόμα μεγαλύτερης κερδοφορίας τους πατώντας πάνω στην όσο το δυνατό μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων, στη δραματική χειροτέρευση των όρων ζωής μας που σε πολλές περιπτώσεις θα οδηγεί ακόμα και στη ζώνη της εξαθλίωσης.
Το αμέσως επόμενο διάστημα πρέπει να ανοίξει για τα καλά η κουβέντα, το πως θα αντιμετωπίσουμε τα επόμενα κύματα. Για το πώς η προσπάθεια μέσα στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ θα γενικεύεται, θα συνδυάζεται με τον συνδικαλιστικό και πολιτικό αγώνα που πρέπει να δώσει η εργατική τάξη και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα της χώρας μας για την απόκρουση της λαίλαπας, παλεύοντας για μια κοινωνία που δε θα γεννά κρίσεις και πολέμους, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.
Πρέπει να ανοίξουμε την κουβέντα για την ανάγκη αλλαγής του συσχετισμού δύναμης στο σωματείο. Να βάλουμε στην άκρη αυταπάτες του στυλ «βρείτε τα», ή ότι σήμερα έχουμε «αριστερό σωματείο», και να δούμε κατάματα την αλήθεια. Ο κόσμος της ΙΝΤΡΑΚΟΜ όχι μόνο δεν προετοιμάστηκε για την λαίλαπα, αλλά αντίθετα υπήρξε μεθοδική προσπάθεια να αποκοιμηθεί, να αποπροσανατολιστεί. Θα έχουμε σύντομα τη δυνατότητα να τα πούμε και πιο αναλυτικά, να θυμηθούμε και να κάνουμε απολογισμό των τελευταίων χρόνων.
Πρέπει να ανοίξει η κουβέντα για την οργάνωση σε επίπεδο κλάδου, για την ανάγκη της ενιαίας πάλης στην ενιαία επίθεση που δεχόμαστε. Να ανοίξει η κουβέντα για την ανάγκη κλαδικής συλλογικής σύμβασης, να σταματήσει το αίσχος συμβάσεων τύπου αναλυτή-προγραμματιστή. Όσοι τα προηγούμενα χρόνια πολεμούσαν λυσσαλέα την ανάγκη κλαδικής οργάνωσης ισχυριζόμενοι τάχα ότι το ΣΕΤΗΠ έρχεται για να διαλύσει τα επιχειρησιακά σωματεία είναι υπόλογοι απέναντι στους εργαζόμενους. Θα πρέπει σύντομα και από αυτήν την άποψη να κάνουμε άλμα στην κλαδική οργάνωση, για να είμαστε πιο έτοιμοι μπροστά στους νέους γύρους της επίθεσης που θα έρθουν.
Εκείνο που επείγει αυτή τη στιγμή είναι να σταθούμε στο πλευρό των συναδέλφων που επέλεξαν να μην αποδεχτούν τη μείωση του μισθού τους και να επιστρέψουν στην εργοδοσία την απειλή και τον εκβιασμό. Η εργοδοσία να το σκεφτεί καλά, διπλά και τριπλά πριν επιχειρώντας αντεκδικητικά απολύσει τους συγκεκριμένους συναδέλφους. Εκείνο που επείγει είναι να γίνει γνωστό παντού το όργιο τρομοκρατίας που υπήρξε και συνεχίζει να υπάρχει από την πλευρά της εργοδοσίας. Να γίνει γνωστό ότι δεν αρκέστηκαν μόνο στο να κλέψουν κομμάτι του εισοδήματός μας, αλλά πάνω από όλα θέλουν να ισοπεδώσουν τις συνειδήσεις μας. Για αυτό άλλωστε το λόγο έφτιαξαν ατομικές συμβάσεις ακόμα και για συναδέλφους που βρίσκονται 3 ή 7 ευρώ πάνω από την κλαδική τους σύμβαση!!! Για αυτό το λόγο απαγορεύουν να βγει η σύμβαση έξω από τα γραφεία, δίνουν σε πολλές περιπτώσεις διορία κάποιος να το σκεφτεί της τάξης των μερικών ωρών. Για αυτό το λόγο η υπογραφή συνοδεύεται και από το λογύδριο περί αγάπης στην εταιρία, ότι πρέπει να βλέπουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο την πορεία της εταιρίας κλπ που καταλήγει σε τελική ανάλυση σε σκέτο φασισμό.
Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων υπέγραψαν, το έπραξαν κάτω από την απειλή της απόλυσης και της ανεργίας. Απορρίπτουν τις «εταιρικές κορώνες» γιατί ξέρουν καλά ότι στην εταιρία, στην κάθε εταιρία ο μόνος που παράγει πλούτο είναι ο εργαζόμενος με την εργασία του, που μικρό του κομμάτι επιστρέφει στον εργαζόμενο με τη μορφή του μισθού, ενώ το μεγαλύτερο κομμάτι, που στην πολιτική οικονομία ονομάζεται υπεραξία και που στην πράξη είναι απλήρωτη εργασία, το παρακρατά η εταιρία. Συνεπώς δεν είναι η εταιρία που δίνει «ψωμάκι» στον εργαζόμενο, αλλά ο εργαζόμενος που δίνει «παντεσπάνι» στην εταιρία. Αν η υπεραξία που αποσπά η εταιρία από τον εργαζόμενο θα μετατραπεί τελικά σε κέρδος, σε τόκο στις τράπεζες, σε επένδυση, σε ζημία κ.λ.π. είναι κάτι που ο εργαζόμενος όχι μόνο δεν μπορεί να το ελέγξει, αλλά πολύ περισσότερο δεν μπορεί να συμφωνήσει να περιοριστεί ο μισθός του ώστε να περισσέψει κάτι για τα κέρδη του εργοδότη. Είναι προφανές ότι ο περιορισμός των μισθών δεν κρατά ζωντανή καμιά επιχείρηση, αλλά ίσα-ίσα κλείνει επιχειρήσεις. Ο εργοδότης κρατά μια επιχείρηση όχι επειδή έχει ζημιές για ένα ή δυο χρόνια, αλλά επειδή βλέπει ότι θα έχει μελλοντικά κέρδη, αν δεν προσβλέπει σε αυτά δεν κρατά ανοιχτή την επιχείρηση, όσο και να πέσουν οι μισθοί. Αντίθετα όμως τα μελλοντικά του κέρδη χτίζονται από την υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων του.
Συναδέλφισσες συνάδελφοι
Στις 23 Φλεβάρη συντονίζουμε τα βήματά μας με τα βήματα συνολικά της εργατικής τάξης της χώρας μας. Για την λαίλαπα που ζούμε, όχι μόνο υπάρχουν ευθύνες και στον εργοδοτικό-κυβερνητικό συνδικαλισμό, αλλά πολύ περισσότερο δεν μπορούμε την αντιμετωπίσουμε αν δεν απαλλαχτούμε από αυτόν. Τόσο σε κάθε σωματείο, όσο και πανελλαδικά. Γι αυτό στις 23/2 συντονίζουμε τα βήματά μας με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ. Καλούμε τους συναδέλφους να πλαισιώσουν το πανό που θα έχουμε σαν ΑΕΕ και Σωματειακές Επιτροπές του ΣΕΤΗΠ σε ΙΝΤΡΑΚΟΜ και HOL, με προσυγκέντρωση στις 10:30 π.μ. στην πλατεία Βάθης.
ΠΑΙΑΝΙΑ 17/2/2011
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
ΣΩΜΑΤΕΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΕΤΗΠ στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ
ΣΩΜΑΤΕΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΕΤΗΠ στην HOL
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Τις τελευταίες βδομάδες δώσαμε μια πρωτόγνωρη μάχη, απαντώντας και στην επίσης πρωτόγνωρη επίθεση που δεχόμαστε από την εργοδοσία. Αυτή η μάχη είναι παρακαταθήκη για τους επόμενους αγώνες που αναπόφευκτα θα έρθουν, καθώς η αστική τάξη της χώρας μας, που κομμάτι της είναι και η εργοδοσία της ΙΝΤΡΑΚΟΜ, έχει σαφέστατη στρατηγική για όλα τα επόμενα χρόνια: να «την σκαπουλάρει» από την κρίση, να βάλει τις προϋποθέσεις των νέων κύκλων της ακόμα μεγαλύτερης κερδοφορίας τους πατώντας πάνω στην όσο το δυνατό μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων, στη δραματική χειροτέρευση των όρων ζωής μας που σε πολλές περιπτώσεις θα οδηγεί ακόμα και στη ζώνη της εξαθλίωσης.
Το αμέσως επόμενο διάστημα πρέπει να ανοίξει για τα καλά η κουβέντα, το πως θα αντιμετωπίσουμε τα επόμενα κύματα. Για το πώς η προσπάθεια μέσα στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ θα γενικεύεται, θα συνδυάζεται με τον συνδικαλιστικό και πολιτικό αγώνα που πρέπει να δώσει η εργατική τάξη και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα της χώρας μας για την απόκρουση της λαίλαπας, παλεύοντας για μια κοινωνία που δε θα γεννά κρίσεις και πολέμους, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.
Πρέπει να ανοίξουμε την κουβέντα για την ανάγκη αλλαγής του συσχετισμού δύναμης στο σωματείο. Να βάλουμε στην άκρη αυταπάτες του στυλ «βρείτε τα», ή ότι σήμερα έχουμε «αριστερό σωματείο», και να δούμε κατάματα την αλήθεια. Ο κόσμος της ΙΝΤΡΑΚΟΜ όχι μόνο δεν προετοιμάστηκε για την λαίλαπα, αλλά αντίθετα υπήρξε μεθοδική προσπάθεια να αποκοιμηθεί, να αποπροσανατολιστεί. Θα έχουμε σύντομα τη δυνατότητα να τα πούμε και πιο αναλυτικά, να θυμηθούμε και να κάνουμε απολογισμό των τελευταίων χρόνων.
Πρέπει να ανοίξει η κουβέντα για την οργάνωση σε επίπεδο κλάδου, για την ανάγκη της ενιαίας πάλης στην ενιαία επίθεση που δεχόμαστε. Να ανοίξει η κουβέντα για την ανάγκη κλαδικής συλλογικής σύμβασης, να σταματήσει το αίσχος συμβάσεων τύπου αναλυτή-προγραμματιστή. Όσοι τα προηγούμενα χρόνια πολεμούσαν λυσσαλέα την ανάγκη κλαδικής οργάνωσης ισχυριζόμενοι τάχα ότι το ΣΕΤΗΠ έρχεται για να διαλύσει τα επιχειρησιακά σωματεία είναι υπόλογοι απέναντι στους εργαζόμενους. Θα πρέπει σύντομα και από αυτήν την άποψη να κάνουμε άλμα στην κλαδική οργάνωση, για να είμαστε πιο έτοιμοι μπροστά στους νέους γύρους της επίθεσης που θα έρθουν.
Εκείνο που επείγει αυτή τη στιγμή είναι να σταθούμε στο πλευρό των συναδέλφων που επέλεξαν να μην αποδεχτούν τη μείωση του μισθού τους και να επιστρέψουν στην εργοδοσία την απειλή και τον εκβιασμό. Η εργοδοσία να το σκεφτεί καλά, διπλά και τριπλά πριν επιχειρώντας αντεκδικητικά απολύσει τους συγκεκριμένους συναδέλφους. Εκείνο που επείγει είναι να γίνει γνωστό παντού το όργιο τρομοκρατίας που υπήρξε και συνεχίζει να υπάρχει από την πλευρά της εργοδοσίας. Να γίνει γνωστό ότι δεν αρκέστηκαν μόνο στο να κλέψουν κομμάτι του εισοδήματός μας, αλλά πάνω από όλα θέλουν να ισοπεδώσουν τις συνειδήσεις μας. Για αυτό άλλωστε το λόγο έφτιαξαν ατομικές συμβάσεις ακόμα και για συναδέλφους που βρίσκονται 3 ή 7 ευρώ πάνω από την κλαδική τους σύμβαση!!! Για αυτό το λόγο απαγορεύουν να βγει η σύμβαση έξω από τα γραφεία, δίνουν σε πολλές περιπτώσεις διορία κάποιος να το σκεφτεί της τάξης των μερικών ωρών. Για αυτό το λόγο η υπογραφή συνοδεύεται και από το λογύδριο περί αγάπης στην εταιρία, ότι πρέπει να βλέπουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο την πορεία της εταιρίας κλπ που καταλήγει σε τελική ανάλυση σε σκέτο φασισμό.
Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων υπέγραψαν, το έπραξαν κάτω από την απειλή της απόλυσης και της ανεργίας. Απορρίπτουν τις «εταιρικές κορώνες» γιατί ξέρουν καλά ότι στην εταιρία, στην κάθε εταιρία ο μόνος που παράγει πλούτο είναι ο εργαζόμενος με την εργασία του, που μικρό του κομμάτι επιστρέφει στον εργαζόμενο με τη μορφή του μισθού, ενώ το μεγαλύτερο κομμάτι, που στην πολιτική οικονομία ονομάζεται υπεραξία και που στην πράξη είναι απλήρωτη εργασία, το παρακρατά η εταιρία. Συνεπώς δεν είναι η εταιρία που δίνει «ψωμάκι» στον εργαζόμενο, αλλά ο εργαζόμενος που δίνει «παντεσπάνι» στην εταιρία. Αν η υπεραξία που αποσπά η εταιρία από τον εργαζόμενο θα μετατραπεί τελικά σε κέρδος, σε τόκο στις τράπεζες, σε επένδυση, σε ζημία κ.λ.π. είναι κάτι που ο εργαζόμενος όχι μόνο δεν μπορεί να το ελέγξει, αλλά πολύ περισσότερο δεν μπορεί να συμφωνήσει να περιοριστεί ο μισθός του ώστε να περισσέψει κάτι για τα κέρδη του εργοδότη. Είναι προφανές ότι ο περιορισμός των μισθών δεν κρατά ζωντανή καμιά επιχείρηση, αλλά ίσα-ίσα κλείνει επιχειρήσεις. Ο εργοδότης κρατά μια επιχείρηση όχι επειδή έχει ζημιές για ένα ή δυο χρόνια, αλλά επειδή βλέπει ότι θα έχει μελλοντικά κέρδη, αν δεν προσβλέπει σε αυτά δεν κρατά ανοιχτή την επιχείρηση, όσο και να πέσουν οι μισθοί. Αντίθετα όμως τα μελλοντικά του κέρδη χτίζονται από την υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων του.
Συναδέλφισσες συνάδελφοι
Στις 23 Φλεβάρη συντονίζουμε τα βήματά μας με τα βήματα συνολικά της εργατικής τάξης της χώρας μας. Για την λαίλαπα που ζούμε, όχι μόνο υπάρχουν ευθύνες και στον εργοδοτικό-κυβερνητικό συνδικαλισμό, αλλά πολύ περισσότερο δεν μπορούμε την αντιμετωπίσουμε αν δεν απαλλαχτούμε από αυτόν. Τόσο σε κάθε σωματείο, όσο και πανελλαδικά. Γι αυτό στις 23/2 συντονίζουμε τα βήματά μας με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ. Καλούμε τους συναδέλφους να πλαισιώσουν το πανό που θα έχουμε σαν ΑΕΕ και Σωματειακές Επιτροπές του ΣΕΤΗΠ σε ΙΝΤΡΑΚΟΜ και HOL, με προσυγκέντρωση στις 10:30 π.μ. στην πλατεία Βάθης.
ΠΑΙΑΝΙΑ 17/2/2011
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
ΣΩΜΑΤΕΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΕΤΗΠ στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ
ΣΩΜΑΤΕΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΕΤΗΠ στην HOL